Commodore 1541 jest jednostronną stacją dyskietek elastycznych 5.25", przystosowaną do współpracy z 8-bitowymi komputerami firmy Commodore.
Pierwsze stacje dyskietek Commodore 1541 wyprodukowane zostały w 1982 roku i miały oznaczenie VIC-1541 oraz obudowę w kolorze białym wzorniczo dostosowaną do komputerów Commodore VIC-20. W 1983 roku firma Commodore wypuściła na rynek stację z oznaczeniem 1541 z obudową w kolorze szarobrązowym dostosowaną wzorniczo do modelu komputera Commodore 64 z charakterystycznym logo na przednim panelu z paskami w kolorach tęczy. Stacja produkowana była w dwóch wersjach różniących się zastosowanym mechanizmem zamykania stacji. Pierwsza wersja, produkcji Alps Electric, posiada mechanizm opuszczany w postaci klapki. Zastosowany zwalniający mechanizm sprężynowy był jednak często zawodny, dlatego by poprawić niezawodność stacji, w późniejszych modelach zdecydowano się go zastąpić mechanizmem z obrotowym zatrzaskiem produkcji Newtronics z napędami firmy Mitsumi. W 1986 roku firma Commodore wypuściła na rynek poprawioną wersję stacji, model oznaczony jako 1541 "C", z cichszym i mniej zawodnym napędem oraz obudową w kolorze jasnobeżowym dostosowaną wzorniczo do komputerów Commodore 64C. Model ten został w 1988 roku zastąpiony stacją Commodore 1541-II.
W stacjach dyskietek Commodore 1541 zapis i odczyt danych odbywa się na 35 koncentrycznych, podzielonych na sektory ścieżkach, po jednej stronie dyskietki. Każda strona dyskietki mieści 174848 bajtów (170 kilobajtów) danych zapisanych łącznie na 35 ścieżkach w 683 sektorach o pojemności 256-bajtów każdy. Liczba sektorów na ścieżce wynosi od 17 do 21 w zależności od ścieżki. Ścieżki od 1 do 17 mają po 21 sektorów, od 18 do 24 po 20 sektorów, od 25 do 30 po 17, a pozostałe po 16 sektorów. 18 ścieżka zarezerwowana jest przez system DOS dla katalogu i informacji o alokacji plików. Mapa alokacji plików zajmuje sektor zerowy. W każdym sektorze 2 bajty używane są jako wskaźnik do następnej ścieżki i sektora pliku, a pozostałe 254 bajty przeznaczone są dla zawartości plików. Przy standardowym formatowaniu dane użytkownika mogą być zapisywane w 664 sektorach po 254 bajty każdy, co daje 168656 bajtów (prawie 165 kilobajtów) wolnej przestrzeni. Katalog (określany symbolem $) może zawierać do 144 pozycji. Dane zapisywane na dyskietkach mogą mieć różną strukturę zależną od konkretnych potrzeb. System operacyjny może tworzyć cztery typy plików: programowy (PRG), sekwencyjny (SEQ), użytkownika (USR) i względny (REL) oraz skasowany (DEL). Trzy pierwsze są plikami o dostępie sekwencyjnym, ostatni natomiast zorganizowany jest w rekordy o długości do 254 bajtów.
Chociaż faktyczna prędkość dekodowania i odczytu danych z dyskietki do własnej pamięci wewnętrznej RAM napędu odbywa się o wiele szybciej, to szybkość przesyłania danych pomiędzy napędem a komputerem jest ograniczona do bardzo małej wartości około 300 bajtów/sekundę.
Układ elektroniczny stacji zbudowany jest w oparciu o mikroprocesor MOS 6502, dwa uniwersalne kontrolery portów MOS 6522, 2-kilobajtową pamięć RAM (4 x 2114), własny system operacyjny CBM DOS 2.6 zapisany w 16-kilobajtowej pamięci ROM oraz specjalizowany układ kontrolera dysku MOS 325572-01. Stacja posiada wbudowany zasilacz wewnętrzny, który przy dłuższej pracy wydziela sporo ciepła. Zewnętrzny zasilacz zastosowano dopiero w modelu 1541-II. Stacja 1541 nie posiada mikroprzełączników pozwalających ustalić numer urządzenia, przełączniki zastosowano również dopiero w modelu 1541-II.
Układ mechaniczny stacji składa się z głowicy, silnika napędowego obracającego dyskietkę, silnika krokowego poruszającego głowicą oraz układów przeniesienia napędu. Mechanizm zamykania stacji umieszczono na przednim panelu w postaci przekręcanej dźwigni lub podnoszonej/opuszczanej klapki. Klapka podniesiona lub dźwignia ustawiona w pozycji poziomej - stacja otwarta, klapka opuszczona lub dźwignia ustawiona pionowo - stacja zamknięta. Zastosowany w stacji serwomechanizm głowicy podczas formatowania lub błędu dyskietki cofa głowicę o 40 ścieżek w kierunku ścieżki zerowej, mimo iż dyskietka ma 35 ścieżek. Dzieje się tak dlatego, gdyż stacja nie posiada żadnego innego mechanizmu wykrywania podczas odczytu/zapisu osiągnięcia przez głowicę ścieżki zerowej. Stacja podczas uderzenia głowicy o granicę wydaje charakterystyczny dźwięk porównywalny przez niektórych do karabinu. Była to jedna z przyczyn samoistnego rozkalibrowywania się głowic w tych stacjach.
W tylnej części obudowy stacji umieszczono dwa gniazda szeregowe DIN (jedno przelotowe) do połączenia stacji dyskietek z komputerem i innymi urządzeniami peryferyjnymi, gniazdo do podłączenia kabla zasilającego, bezpiecznik oraz włącznik/wyłącznik sieciowy. Z przodu obudowy znajdują się dwie diody LED: dioda sygnalizująca włączenie zasilania oraz dioda pracy napędu.
Obudowa stacji ma wymiary: szerokość 200 mm, głębokość 374 mm i wysokość 97 mm. Stacja waży ok. 5 kg.
|